Urodził się 20 maja 1958 w Krakowie. Jest synem Wacława i Józefy z domu Zajda pochodzącej z Kalwarii Zebrzydowskiej. Od dziecka rysował i to właśnie rysunek zadecydował, że po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 99 w Krakowie, kontynuował naukę w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu. Pierwszą liczącą się nagrodę odebrał w wieku 14 lat w krakowskim Muzeum Archeologicznym. Już w czasach licealnych zaczął sprzedawać rysunki w Krakowie, Gdańsku i Malborku. Liceum ukończył w 1979 r. W roku tym rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Wydział Grafiki w Katowicach, gdzie też w 1984 r. uzyskał dyplom z grafiki książkowej u doc. (obecnie prof.) Stanisława Kluski oraz z malarstwa i rysunku u doc. (obecnie prof.) Romana Nowotarskiego.
W okresie studiów, współpracował z solidarnościowym „Głosem Nowej Huty”, gdzie debiutował jako rysownik-satyryk. W latach dziewięćdziesiątych rysunki satytyczne publikował m.in.: w „Dzienniku Beskidzkim” i „Trybunie Śląskiej”.
Żoną artysty jest pochodząca z Oświęcimia Małgorzata Holzman. Ma córkę Joannę (ur. 1993) i syna Grzegorza (ur. 1989). Od 1985 roku mieszka i tworzy w Oświęcimiu.
Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, grafiką wydawniczą i plakatem oraz fotografiką. Potrafi realizować swoje wizje w klasycznej, technice rysunku tuszem, tradycyjnym malarstwie olejnym, a jednocześnie operować najnowocześniejszym cyfrowym sprzętem fotograficznym i komputerowym.
Jest jednym z niewielu twórców którzy wybrali rysunek jako najważniejszy środek wyrazu swojej twórczości. Zrealizował kilkanaście cykli rysunkowych.
Prace oświęcimskiego artysty eksponowane były na ponad 200 wystawach zbiorowych; jest autorem ponad pięćdziesięciu wystaw indywidualnych.
Od 1989 r. należy do Związku Polskich Artystów Plastyków.
Był dwukrotnie stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki, w 1986 i 1990 roku. W 1992 roku w Senacie RP odebrał nagrodę Polcul Fundation – Fundacji Wspierania Niezależnej Kultury Polskiej.
Artysta swoje prace wykonywane piórkiem w tuszu na kartonie, łączy w chronologiczne cykle rysunkowe:
„Eksploracje” (1984–1985) – to dzieła w których płaszczyzny nasycone czernią sąsiadują z ledwo co dotkniętymi piórkiem obszarami bieli. To rysunki o dynamicznych formach organicznych, układach pnączy, zaułkach, tajemniczych budowlach, fortecach i zamkach.
„Oratio” (1985–1988) – poprzedzone kilkunastoma rysunkami pt. „Modlitwa” – to 14 rysunków piórkiem na kartonach o formatach 70 na 100 cm, będących próbą indywidualnej pełnej ekspresji interpretacji poszczególnych stacji drogi krzyżowej.
„Auschwitz” (1987–1988) – to 14 plansz przedstawiających dramatyczny obraz scen obozowych. Plansze stanowią kompozycje rysunku i fragmentów zdjęć z archiwum KL Auschwitz, ukazujących ludzkie szczątki, włosy i pasiaki.
„Szczątki” – 7 rysunków.
„Holzmachiny” (od 1984) – ok. 50 grafik, które są wizją świata pozbawionego kontroli, strasznego i ponurego, przedstawioną przez artystę w postaci wielkich drewnianych budowli, olbrzymich konstrukcji i gigantycznych machin, uruchamianych przemyślnie skonstruowanym napędem.
„Walce” (1988 – 1992) – to twory w postaci kamiennych kręgów, surowe w swej formie, zimne i chropawe. Walce są metaforą tego co działo się w obozie. W tym cyklu walec jest utożsamieniem siły niszczącej, która potrafi zmiażdżyć nawet człowieczeństwo.
„Fragmenty” (1990–1993) – prace o tematyce związanej z KL Auschwitz.
W latach 90. Paweł Warchoł rozpoczął realizacje rysunków nawiązujących do księgi Genesis Starego Testamentu, jednak po zrealizowaniu kilkunastu prac porzucił pracę nad tym cyklem. Prace niestety uległy rozproszeniu, trafiły do kolekcji prywatnych i nie były publikowane w katalogach, nie zachowała się też żadna ich dokumentacja.
„Elementy” (1995) – ok. 30 grafik powstałych podczas plenerów w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.
Lata 1997–2000 to czas tworzenia dwu cykli realizowanych jednocześnie, są nimi:
„Pancerniki” – w pewnym sensie powrót do „Holzmachin”; artysta przy pomocy czerni i bieli wyczarowuje własną wizję udziwnionych konstrukcji, połączonych obręczami, klamrami i nitami.
„Bunkry” (22 rysunki) – to obiekty o zagadkowych i tajemniczych kształtach, o owalnych formach z których zieje nicość, mroczna pustka i groza.
„Rysunki” (1998 – 2000) – prace, w których po raz pierwszy pojawia się wysublimowany kolor, najczęściej delikatna żółć lub złocisty ugier.
„Całun” (1998 – 2000) – prace zainspirowane wnętrzem barokowej bazyliki Kalwarii Zebrzydowskiej. Artysta łączy w nich czerń tuszu nanoszonego rapidografami, pędzlami lub wręcz bezpośrednio palcami z różnymi odcieniami złotych farb akrylowych.
„Chrzcielnice” (2000) – 5 prac inspirowanych chrzcielnicą z Katedry Gnieźnieńskiej, w której autora zafascynowała niesamowita energia tkwiąca w tak surowej, wręcz prymitywnej bryle.
„Warchoły” (2001) – są portretami krewnych (wujków) artysty, Bardzo dokładna kreska oddaje wszystkie anatomiczne szczegóły. Osoby narysowane zostały z defektami i w naturalistyczny sposób pomarszczone. Cienkie kreski dają niezwykły efekt trójwymiarowości i fotograficznej dokładności.
„Krzyże” (2002) – studia rysunkowe o charakterze dokumentalnym, krzyży z cmentarza greckokatolickiego w Radrużu koło Lubaczowa.
„Skargi Hioba” (2006) – rysunki o tematyce sakralnej widziane przez pryzmat Auschwitz.
Obecnie artysta wykonuje portrety z cyklu „Made in Poland” oraz’ „Mówię po polsku”’. W kolejnych odsłonach stosuje interesującą metodę komponowania wyrazu twarzy. Do cyklu „Mówię po polsku” włączył portrety samego siebie wypowiadającego polskie głoski, jak: ą, ć, ę, ś, ź, ż.
Paweł Warchoł jest też autorem projektu łańcucha rektorskiego dla Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Oświęcimiu. Składa się on z 10 ogniw, które są jednocześnie herbami miast i gmin powiatu oświęcimskiego oraz województwa małopolskiego.
Za swoje prace, które brały udział w konkursach w kraju i za granicą, oświęcimski artysta otrzymał wiele nagród, między innymi:
Prace artysty są praktycznie nieustannie prezentowane na wszystkich liczących się wystawach sztuki współczesnej, tak w kraju, jak i za granicą.
Wystawy indywidualne:
Ponad 50 wystaw indywidualnych; wielokrotnie w Krakowie, Katowicach, Bielsku-Białej oraz w Warszawie, Berlinie, Münster, Dachau, Czadcy, Bytomiu, Tarnowie, Chorzowie, Stutthof.
Wystawy zbiorowe
Ponad 300 wystaw zbiorowych m.in. w Krakowie, Katowicach, Wrocławiu, Warszawie, Poznaniu, Kolonii, Londynie, Berlinie, Barcelonie, Monachium, Getyndze, Wiedniu, Vermont.
Prace Pawła Warchoła posiada w swoich zbiorach m.in.:
Źródło: wikipedia